ถังความคิด

หลายครั้งในที่สาธารณะ เรามักจะเห็นหลายคนแสดงจุดยืนที่ว่า รัฐไม่ควรเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับอินเทอร์เน็ตเลย จุดยืนเช่นนี้แม้จะเข้าใจได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วเป็นจุดยืนที่มีปัญหาอยู่ในตัวมันเองไม่ใช่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมองข้ามเรื่องของการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นบนอินเทอร์เน็ต โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริงทางสังคมที่เกี่ยวข้อง

บทความนี้จะนำเสนอความเข้าใจพื้นฐานว่าอะไรคืออคติในอัลกอริทึม และส่งผลกระทบอย่างไรได้บ้าง รวมถึงจะแก้ไขปัญหาอย่างไร ทั้งนี้ มุมมองในบทความชิ้นนี้มาจากฐานของผู้เขียนที่อยู่ในโลกสังคมศาสตร์ มองมายังปัญหาซึ่งคาบเกี่ยวกับปัญหาในโลกคอมพิวเตอร์ ดังนั้นบทความชิ้นนี้จะไม่ลงรายละเอียดในเชิงเทคนิคมากนัก ด้วยข้อจำกัดทางความรู้ที่มี

การที่บอกว่าศาสนาเป็นเครื่องมือในการสอนให้คนเราอยู่ร่วมกันหรือเป็นเรื่องของแนวทางวัตรปฏิบัติสำหรับคนในสังคมนั้น เป็นความเข้าใจของคนกลุ่มหนึ่งซึ่งพยายามมองว่า ศาสนาเป็นสิ่งที่ยังคงมีบทบาทในสังคมและมีพื้นที่อยู่บนโลกของสมัยใหม่ ซึ่งมีความเหนือกว่าปรัชญาในฐานะที่เป็นตัวเพิ่มหรือสอนกระบวนการคิดและเป็นแนวทางในการดำรงชีวิตของมนุษย์

บทความนี้ จะเป็นการทบทวนวรรณกรรม ความเข้าใจ และประเด็นที่เกี่ยวกับการปกครองชีวญาณและเหตุผลของรัฐ จากคำบรรยายที่วิทยาลัยแห่งฝรั่งเศส ในปีคริสต์ศักราช 1977-1978

แท้ที่จริงแล้วโฆษณาชิ้นนี้สะท้อนภาพของความเป็นชนชั้นกลางและฝันแบบชนชั้นกลางของสังคมไทย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนชั้นกลางในสังคมเมือง) ซึ่งการบริโภคสิ่งของอย่าง iPhone ถือเป็นการบริโภคสิ่งของที่เป็นสัญญะที่สะท้อนถึงความเป็นชนชั้นกลาง ผู้ที่ไม่อาจจะมีรากเหง้าทางวัฒนธรรมและรังเกียจความเป็นชนชั้นล่างอย่างมาก

ผมยอมรับว่าที่ผ่านมาอึดอัดใจกับความเห็นเหล่านี้ แรกๆ ก็มองข้ามไปบ้าง แต่มาพักหลังๆ เริ่มสังเกตว่าหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ สำหรับความเห็นแนวนี้ ทำให้ผมรู้สึกรำคาญ

สำคัญก็คือ มีคนจำนวนไม่น้อย ที่ไม่ได้อยากจะเป็น blogger แต่ถูกจัดประเภทจากคนทุกกลุ่มเป็น blogger และไม่ได้ต้องการเงินสักสลึง เพียงแต่เขาต้องการพื้นที่

มันเป็นความ "จงใจ" ตั้งแต่แรกที่จะเขียนข่าวที่ Blognone แล้ว และผม "จงใจ" แบบชนิดเต็มๆ 100% ซึ่งทั้งหมดไม่ใช่เพราะ lifestyle (ผมไม่คิดว่าการซื้อมือถือหมื่นปลายเหยียบแสน เป็นสิ่งที่ "สมเหตุสมผล" เท่าใดนัก) แต่เป็นความจงใจและการวิเคราะห์ทุกอย่างล่วงหน้าหมดแล้ว

มันเป็น username แรกสุด ที่ผมได้จาก CS Loxinfo สมัยฉีกกระดาษซื้อเอาจากเซเว่นครับ แค่นั้นแหละ บังเอิญมันจำฝังหัวด้วย ก็เลยใช้มายาวนาน

เห็นพี่มาร์คโพสต์ในทวิตเตอร์ว่า หนึ่งในบรรณาธิการของ CrackBerry เลิกใช้ BlackBerry แล้ว ก็คิดได้ว่า ตัวเองก็เลิกใช้มันจริงจังไปได้ประมาณหกเดือนแล้ว ที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็คือเจ้าเครื่องแดงที่เอาไว้ดูเป็นที่ระลึกเท่านั้น